Korczak, gatunki empatyczne i głos „ludu małorosłego”. Inspiracje kulturoznawcze

This text is inspired by the interwar pedagogical and literary writings of Janusz Korczak. In the article, I try to prove that he was an author who, in the face of social and political crisis, designed new discursive genres, which I would call “empathic genres.” Korczak’s project of new forms of pedagogical writing was closely related to his philosophy of education and its ethical implications. It was to revise established ways of thinking and acting through its own content, but above all its form. Its aim was to dehegemonize and decentralize expert discourses, which is what later humanities focused on the question of what it means to write humanistic texts and how humanities can be practiced other than by creating epistemologically authoritarian representation. I would therefore like to treat Korczak’s texts as an inspiration that is important for the dilemmas of contemporary cultural studies and, more broadly, contemporary humanities.Inspiracją tego tekstu są międzywojenne pisma — pedagogiczne i literackie — Janusza Korczaka. W artykule próbuję dowieść, że był on autorem, który w obliczu kryzysu społecznego i politycznego, projektował nowe gatunki dyskursywne, które określiłabym „gatunkami empatycznymi”. Korczakowski projekt nowych form pisarstwa pedagogicznego był ściśle związane z jego filozofią wychowania oraz jej etycznymi implikacjami. Miał rewidować utrwalone sposoby myślenia i działania poprzez własną treść, ale przede wszystkim formę. Jego celami były dehegemonizacja i decentralizacja wypowiedzi eksperckiej, czyli to, co usiłowała czynić późniejsza humanistyka skoncentrowana na pytaniach, co to znaczy pisać dyskurs humanistyczny oraz jak można praktykować humanistykę inaczej niż poprzez tworzenie epistemologicznie autorytarnej reprezentacji. Teksty Korczaka chciałabym zatem potraktować jako inspirację ważną dla dylematów współczesnego kulturoznawstwa i szerzej — współczesnej humanistyki